Ik schrijf dit stukje vanaf een cat-sit ten zuiden Hamburg. Hier wonen we tot 11 oktober, zowat in een bos. Op 28 oktober moeten we in Zuid-Frankrijk zijn, dan verblijven we een hele maand in een prachtig huis op een heuvel. Daartussen hebben we twee weken, eh ja, nog niets dus. Geen huis, geen cat-sit, geen vrienden in Nederland die oppas nodig hebben, want de herfstvakantie valt dit jaar laat.
Sommige mensen zouden er gek van worden, die onzekerheid. Sterker nog, sommige mensen zeggen dat ook tegen ons. Hoezo weet jij nog niet waar je over twee weken slaapt? En wat als… Ik moet er niet aan denken!
Wij noemen dezelfde situatie *vrijheid* 😊 Juist fijn dat alles nog niet vastligt. We vinden het spannend dat we het nog niet weten. Eindigen we in de bergen, spreken ze Frans of Duits of een onverstaanbaar dialect, of wordt het tóch een paar dagen Nederland, omdat een vriendin last-minute een paar dagen weggaat en graag wil dat we op haar huis passen. Ook vertrouwen we gewoon een beetje op het geluk dat vaak aan ons zijde lijkt te staan (alhoewel hier thuis de meningen verdeeld zijn over of dat geluk is of iets anders en in hoeverre we dat zelf afdwingen, maar nu word ik misschien een beetje zweverig). In ieder geval, tot nu toe is een slaapplek vinden altijd op tijd goed gekomen, en bovendien: we hebben dan wel een strak maandelijks budget, maar natuurlijk ook een potje achter de hand om desnoods twee weken in een Airbnb te gaan zitten.
En na november? Dat laten we een beetje van het weer afhangen. We zijn niet voor niets van de kou en regen van Nederland weggevlucht en gaan nu kijken of Zuid-Frankrijk in november bevalt of dat we zelfs dat te koud vinden. Misschien pakken we alsnog een vliegtuig naar de tropen of gaan we alweer richting Spanje. Portugal schijnt ook leuk te zijn…
Al die mogelijkheden! Om onzeker van te worden….