Februari 2022 was het zover: ons huis was verkocht en we vertrokken naar Spanje. De zomer ervoor was ik al begonnen met opruimen – we wilden zo min mogelijk mee. We waren (en zijn) van plan eerst een aantal jaar op verschillende plekken te huren en in Spanje zijn huurhuizen veelal gemeubileerd. In eerste instantie wilden we helemaal niets mee, het kon en kan immers nog jaren duren voor we weer een eigen plekje hebben. Als ooit.
Maar om echt van al onze spullen af te raken bleek moeilijker dan gedacht. En met het idee waarschijnlijk toch ooit weer een huis te moeten inrichten, hebben we uiteindelijk toch nog een aantal dingen over laten komen, die nu in een opslag in Spanje staan te staan.
Soorten spullen
Voor iemand die beweert niet van spullen te houden, heb ik wel erg m’n best gedaan zo min mogelijk weg te gooien en alles een tweede leven elders te geven.
Ik had al snel door dat er vijf categorieen waren:
- Spullen van persoonlijke of emotionele waarde (dagboeken, foto-albums)
- Echt waardevolle spullen (€€€)
- Spullen die handig zijn om te hebben (kleren, eReader)
- Spullen waar je zeker zonder kan (nu is het moment!), maar waar een ander nog wat aan zou kunnen hebben
- Spullen waar echt niemand meer wat aan heeft
De vierde vond ik de moeilijkste, want je moet die ander wel zien te vinden….
Ik heb de boeken van opruimgoeroe Mari Kondo (alweer zo’n begrip onder de Firisten) nooit gelezen, maar ik vermoed dat ze trots op me zou zijn!
In dit eerste deel van ‘Hoe ik mijn spullen nieuw leven heb geschonken’ uit categorie 4: Boeken.
Boeken
Yes, een leven aan herinneringen in de boekenkast; waar je was, hoe je je voelde, van wie je het gekregen heb, hoe lang je ze al hebt….en ze zijn ook zo mooi! Maar ik heb al jaren tot volle tevredenheid een eReader, dus echt nodig waar ze voor bedoeld zijn (lezen) zijn ze niet. Bovendien heb ik ze al gelezen. Dus ik moest even die hobbel van de herinnering over (“Ach, hier heeft de hond ooit nog een hap uit genomen!”) en ik heb alle boeken weggedaan.
Boekenbalie.nl (en soortgelijke apps)
Ik heb al m’n boeken ingescand met de app van boekenbalie.nl. Die geeft meteen aan of ze ze willen hebben en hoeveel je er voor zou krijgen, heel handig. Ik weet niet wat hun huidige regels zijn, maar ik had toen genoeg boeken(meer dan € 100,-, dacht ik), zodat er met DHL stevige dozen werden afgeleverd, ik de boeken er alleen maar in hoefde te doen en ze weer werden opgehaald. Ideaal. Ik kreeg voor de meeste boeken maar iets van 50 cent tot 2 euro, met soms een uitschieter naar boven (6,80 was het maximum voor een Boeddhistisch boek). Zij verkopen het natuurlijk voor veel meer via hun site, maar hey, ik was in één keer van 35 kg boeken af en anderen zouden er blij mee zijn. Hoezee.
Lokale tweedehandsboekenwinkel
Die kon ik een foto sturen en zij gaven me per mail aan welke ze waarschijnlijk zouden willen. Met een backpack vol boeken ben ik naar ze toe gefietst en ik hoefde er maar 1 mee terug te nemen, die ze niet wilden aannemen vanwege de staat. Ook hier ongeveer dezelfde prijzen. Yes, weer een aantal kilo spullen minder.
De buurtbibliotheek of minibieb
In de stad waar ik woonde vind je die echt overal, van die gratis boekenkasten. Af en toe bracht ik er een paar boeken heen, als ik er toch langsliep. Ook een paar klassieke kinderboeken. Hopelijk nu bij een blij kind of – grotere kans – een blije verzamelaar.
Weggeven
Ik had mijn boeken gefotografeerd en de foto’s aan collega’s en vrienden gestuurd (leuk smoesje elkaar weer eens te zien). En natuurlijk liet ik geen gelegenheid voorbij gaan om vrienden en familie die toch al langskwamen niet te laten vertrekken zonder minstens een paar boeken mee te nemen. Gemeen eigenlijk…
Weggooien
En ja, ik heb ook een aantal boeken moeten weggooien. Boeken waar echt niemand meer iets aan heeft, dus je ook een buurtbiblotheek niet mee wil opschepen. Het was even moeilijk, maar m’n collectie Lonely Planets – verzameld in 30 jaar – zijn naar de papierboek gegaan.
Mis ik ze? Nee.