De laptopcrash en het potjesdillema

Ja hoor, ben ik lekker een stukkie aan het typen, gaat mijn laptop opeens op zwart. Hij doet helemaal niets meer. Wacht, misschien is met die hitte de batterij snel leeg, even de oplader erin doen. Nee, nog steeds niets. Na een tijdje gingen de lampjes van het toetsenbord wel aan, maar opstarten? Ho maar. Geen merk-logo, geen geluid van hard drive of ventilator. Toetsenbordlampjes weer uit.

ChatGPT en YouTube to the rescue. Resetten door de aan/uit-knop 30 seconden ingedrukt te houden… niets. Zo’n reset haalt alle reststroom uit de laptop en kan storingen in het moederbord of BIOS fixen, omdat de elektronica dan helemaal opnieuw start, begreep ik. Nog een aantal keer gedaan, maar het hielp allemaal helemaal niets.

Verder met mijn eerste-hulp-bij-laptopproblemen online tutorials

Na een nachtje slapen had ik even de hoop dat het probleem zich in de nacht vanzelf had opgelost. Maar helaas. Dus weer YouTube-filmpjes kijken, nu vooral van Amerikaanse mannen (sorry, er kwam geen vrouw langs in mijn zoekresultaten) die hun laptops openschroeven; de batterij helemaal loskoppelen door de connector uit het moederbord te halen schijnt soms nog beter te resetten.

Maar: om bij de batterij te komen, moest ik mijn laptop openen, en daarvoor had ik T5-ding nodig, aldus filmpje. Ik heb helemaal geen T5-ding. Dus naar de Merca-Euro getogen (zo’n Chinese ‘bazaar’ met heel veel rotzooi, maar ook hele handige dingen, zoals T5-sleutels). Meteen een hele set mini-sleutels gekocht voor wel 4 euro en mijn brilpoot ook eens goed vastgezet. Schroefjes laptop losgedraaid, batterijconnector eruit, geduld, resetknop weer indrukken. HE-LE-MAAL NIETS.

Diagnose: tijd voor hulp

Dit was het moment dat ik doorhad dat er iets écht kapot was. Misschien het moederbord, misschien de BIOS of nog iets anders. Dit ga ik niet meer zelf op kunnen lossen. Ik heb een handig ICT-mannetje (of vrouwtje, waar zijn ze!?) nodig.

Ondertussen baal ik flink. Als er iets hardwarematigs besteld moet worden, ga ik dat nooit redden; ik moet over 4 dagen naar Frankrijk. En laat het nou de volgende dag ook nog eens een feestdag zijn (niet bij te houden hoe vaak hier de winkels dicht zijn vanwege San-dit of Santa-dat).

Bovendien, als het het moederbord is: zoiets kan honderden euro’s kosten.

Welk potje is dat dan?

Ik heb dat geld, maar ik geef het er liever niet aan uit natuurlijk. Op welk potje moet ik zoiets trouwens boeken? Ik heb een briljant (ahum) potjessysteem, dat vooral psychologisch werkt. Laptop kapot is een soort van calamiteit, een onvoorzien probleem waar ik geld aan moet besteden. Uit mijn goed gevulde calamiteiten-potje dus.

Maar: ik kan ook beargumenteren dat het gewoon bij gadgets en elektronica hoort. Had ik maar een betere laptop moeten kopen (alhoewel dit een goede is, het kan altijd beter natuurlijk). Of stel dat ie echt helemaal kapot is: dan moet ik een nieuwe kopen en dat is zeker het ‘gadgets en elektronica’-potje. Daar wilde ik trouwens niet aan denken, hij is pas 3,5 jaar oud en doet alles wat ‘ie moet doen.

Wat is wijsheid?

Computerheld gevonden

Eerst maar eens een computerreparateur zoeken. Die vond ik in een stadje even verderop. Een stoffige zestiger met een lange baard heette me welkom in een groot donker hok. Hij was omringd door uit elkaar gehaalde laptops en andere apparaten, in stellages en in open dozen overal op de grond. Middenin stond een groot bureau vol gereedschap en dingen die ik nog nooit gezien had en zelfs een soort van microscoop.

Hij vertelde dat hij dit al 25 jaar doet en ik kreeg het gevoel dat hij ook ‘s avonds thuis niks anders doet dan sleutelen. Hij wilde me vandaag nog helpen (ook al had hij het druk, want vanaf heel Spanje sturen mensen laptops naar hem toe) vanwege mijn zielige verhaal dat ik bijna weg moest uit Spanje.

Het bleek inderdaad een corrupte BIOS te zijn en hij had het zo opgelost, ik kon de laptop 2 uur later alweer ophalen. Hij gaf me – ongevraagd en gratis – nog een half uur computerles (en tegelijkertijd Spaanse les, want hij kon geen woord Engels, en ik kende sommige Spaanse termen nog niet). Je laptop altijd ingeplugd houden als het even kan, nooit je batterij helemaal leeg laten lopen, maar vooral: ik had hem niet zelf moeten openen. Chips hebben tegenwoordig maar een klein beetje elektriciteit nodig, en als je statisch geladen bent kan je een chip zo onherstelbaar beschadigen. Waarna hij me trots zijn armband en antistatische mat liet zien. Ook het apparaatje waarmee hij de BIOS opnieuw geflashed had, demonstreerde hij stralend. Op mijn opmerking ‘Ok, dus de volgende keer beter iemand zoals u zoeken’ keek hij me met grote ogen aan en schudde zijn hoofd: ‘Maar daar zijn er niet veel van, hoor!’

Cursus of uitje zijn natuurlijk ook kanshebbers

Uiteindelijk mocht ik 60 euro afrekenen, en aangezien ik op honderden rekende – als het al op tijd kon worden gemaakt – vond ik het een koopje. Ik kon hem wel om de hals vliegen. Hij zag er alleen niet uit als iemand die dat erg zou waarderen.

Ik heb het toch maar onder calamiteit geboekt. Het maakt natuurlijk helemaal niets uit, uit welk potje het komt. Uiteindelijk gaat het gewoon van je totale vermogen af. Maar het houdt me wel scherp om zo over al mijn uitgaven na te denken; ik kan daar soms uren heerlijk over mijmeren.

In dit geval waren er nóg een paar opties om die 60 euro in de administratie op te nemen: de goede man bleef me maar dingen uitleggen en tools laten zien; ik had het zo onder ‘cursus‘ kunnen plaatsen.

Of wat dacht je van ‘uitje‘? Als je ooit in Spanje je laptop of andere elektronica moeten laten repareren: ga vooral naar deze goede man (gegevens op aanvraag), stel hem een paar onschuldige vragen over een willekeurig apparaat en je hebt gegarandeerd een leuk dagje uit! (Het helpt dat het vlak bij de zee is, dat zou ik er dan wel achteraan plakken.)