Sparen zonder te sparen, wie kent de uitdrukking niet? Een hoop mensen, blijkt.
Rond mijn dertigste kwam er bij mij een tijd lang veel meer geld in de vorm van salaris dan eruit ging. Dat kwam vooral doordat mijn vaste lasten uitzonderlijk laag waren: ik bleef lang in een kleine, oude huurwoning wonen, had geen auto en geen kinderen. Goedkope abonnementen en verzekeringen. Maar ik ging wel vrij snel omhoog in salaris. Dus elke maand bleef er weer meer over op m’n rekening, dat ik af en toe op een spaarrekening zette als het bedrag te hoog werd. Mocht ik opeens een grotere uitgave willen doen, een dure vakantie of nieuwe fiets bijvoorbeeld, dan kon dat gewoon. Het geld stond immers op mijn spaarrekening en ik miste het niet eens. Ik had het gespaard zonder te sparen.
Sparen om te sparen
Niet iedereen zit zo in elkaar zo, merkte ik pas toen ik dit tegen mensen begon te roepen. Sparen zonder te sparen? Huh? Voor veel mensen geldt eerder: Geld over? Iets verzinnen om mee te doen! En daarnaast misschien nog het echte sparen: Met een beetje pijn in het hart maandelijks geld opzij zetten voor een bepaald doel of ‘later’. Sparen om te sparen dus.
Ik besef dat ik blij mag zijn dat ik zo in elkaar zit (zal vast iets met vroeger te maken hebben, daar zijn vast onderzoeken naar). Niet een behoefte zoeken bij geld dat je hebt, maar zo leven dat je geld hebt als er een behoefte komt. En gelukkig blijken mijn behoeftes niet al te groot.
Wat ik uiteindelijk met dat geld gedaan heb? Naast inderdaad vele mooie reizen, heb ik bij de aankoop van mijn eerste huis veel geld in dat huis kunnen stoppen. Waardoor ik een vrij lage hypotheek had. Waarna het gewoon weer opnieuw begon, dat sparen zonder te sparen.