Het is vakantietijd en overal pakken Nederlanders hun koffers om te vertrekken. Wij doen het andersom: wij zijn sinds vrijdag juist ‘thuis’. Althans, in Nederland. Want echt een thuis hebben we al een tijdje niet meer – geen eigen huis, geen vaste plek. Toch voelt dit nog een beetje als thuiskomen. En tegelijkertijd ook weer helemaal niet.
Deze zomer geen pauze op Firista, wél een luchtige komkommertijd-mijmering over thuis-zijn en het opladen van sociale batterijen.
We zijn weer thuis (of toch niet?)
Nederland en Amsterdam voelen allang niet meer echt als ‘thuis’. We hebben geen huis om ‘thuis’ te noemen, de boodschappen worden almaar duurder, de stad viezer en drukker, en vertrouwde winkeltjes hebben plaatsgemaakt voor hippere toko’s waarvan ik soms daadwerkelijk geen idee heb wat er te halen valt. En TikTok-rijen bestonden geloof ik nog helemaal niet toen ik hier nog woonde.
Maar het voelt allemaal wel heel vertrouwd. Makkelijk. Bovendien is dit de plek waar familie en de meeste van onze vrienden wonen. En vooral dat maakt het toch wel een beetje een thuis.
Een lange zomer in Nederland
Ook al hebben we daar óók geen huis, Spanje is onze thuisbasis. Daar zijn we het grootste deel van het jaar (en daar hebben we nog wat spullen in een donkere opslag, dat we soms ook liefkozend ‘thuis’ noemen). Maar elke zomer keren we een tijdje terug naar Nederland. Wat begon met een korte kattenoppas voor een vriendin, groeide uit tot een jaarlijkse tour langs huizen van vrienden en bekenden (met of zonder kat), die zelf op vakantie zijn.
Deze zomer zitten we eerst in een huis in het centrum van Amsterdam, vervolgens in onze oude buurt, en daarna doen we nog een sit in de polder via TrustedHouseSitters – handig, want daar kan de auto voor de deur en kunnen we ook handige auto-dingen doen, zoals familie bezoeken die op moeilijk bereikbare plekken wonen.
De sociale batterij opladen
Vorige week schreef ik al dat ik er naar uitkijk de volgende weken mijn culturele batterij op te laden met mijn museumkaart.
Maar ik kijk er nóg meer naar uit om mijn sociale batterij op te laden. Dat is toch wel de grootste reden dat het fijn is weer in Nederland te zijn.
In Spanje hebben we wel een paar goede vrienden en wat bekenden, maar de rest van het jaar zien we eigenlijk alleen de home owners van de kattenoppasadresjes op de avond van aankomst. En ik heb wat online contact met mensen in Nederland. Dat is ook fijn, maar kan niet tippen aan met een goede vriendin een wandeling door de Nederlandse duinen maken natuurlijk! (Wat ik morgen overigens ook ga doen.🥳)
Liever leeg dan overvol: de zomer-agenda
Wat ook zo fijn is aan zo lang in Nederland zijn, is dat ik niet alles en iedereen achter elkaar hoef te zien. De eerste zomer kwamen we voor twee weken, en was het een soort hogere wiskunde om iedereen en alles in te plannen (we hebben beiden ook relatief grote families). En was ik constant moe van al die gezelligheid.
Nou loopt het aantal mensen dat ik wil zien (of misschien beter gezegd: dat zich mij nog herinnert) ook wel terug natuurlijk. In het begin zag ik bijvoorbeeld nog een aantal ex-collega’s, dat is nu gereduceerd tot één. Dat zou waarschijnlijk ook zo zijn geweest als ik in Nederland was gebleven, zo gaan die dingen nou eenmaal.
Ik probeer zo weinig mogelijk van te voren in te plannen. Geen stress of volle agenda’s voor ik ga. Nu ik er ben, kan ik eens rustig gaan kijken wie er überhaupt is en zin en tijd heeft. Met hopelijk ook vele dagen helemaal niets in de agenda. En ruimte voor spontane acties. En Pride. En Sail. En vast nog veel meer leuks.
En verder veel stadswandelingen, museumbezoek en af en toe wat schrijven in de bieb, de beste ‘co-work’ ever.
Vakantie van FIRE
Ik heb wel besloten het FIRE-concept van zo weinig mogelijk uitgeven een beetje los te laten deze zomer. Een keer uit eten/terrasje//favoriete-thuisbezorgd-curry moet kunnen. En ik heb ook al twee totaal overbodige haringen op. Waarschijnlijk niet slim, wel relaxed.
Batterij straks opgeladen? => weer de hort op!
Tot 20 september hebben we house- and cat-sits in Nederland, daarna gaan we waarschijnlijk weer richting het zuiden. Met een 100% opgeladen culturele en sociale batterij waar ik weer maanden op kan teren – en hopelijk een niet àl te lege bankrekening.
Welkom “thuis” 🙂 Omdat jullie zo ver weg wonen, lijkt het me inderdaad lastig om sociale contacten aan te houden. Niet rot bedoeld, maar het is toch vaak “uit het oog, uit het hart” (we hebben ook vrienden die ver weg wonen, dat blijft soms lastig).
In Nederland begin ik me steeds minder “thuis” te voelen. Deels door de grove prijzen die overal voor worden gevraagd, deels door de ontwikkelingen en asocialiteiten in ons land. Verhuizen is er voor ons nog niet bij, we willen onze kinderen hier laten opgroeien.
Ja, klopt, ik merk ook wel dat ik steeds minder in mensen hun hoofden zit, dat ze minder meedelen of ‘meeleven’. Allemaal niet meer dan logisch, soms wel eens lastig. Maar ook daarom extra fijn dat ik er elk jaar weer een tijdje ben en iedereen kan laten zien dat ik nog besta 🙂
Ik snap je bezwaren over NL, heb je wel een ideaal ander land voor ogen? De dingen die je noemt spelen in veel landen momenteel volgens mij…
Het liefst zou ik naar Spanje of Portugal faan, maar dat is een eerste ingeving zonder verder onderzoek. Ik kan er wel veel aan gaan denken, maar het is een gegeven dat we onze kinderen hier willen laten opgroeien. Dus voor nu is het wat het is 🙂
faan = gaan (iets met te grote vingers en te kleine toetsen)
Je bent in Amsterdam! Welkom! Toch nog steeds de leukste stad. :p
Als je je gaat vervelen, let me know, dan kom ik je entertainen.
Houd ik je aan!
Met veel plezier weer je blog gelezen. Ik heb ooit, in een ver verleden, een jaar of 6 in Londen gewoond. In merkte ook dat mijn tijd in Nederland dan werd opgeslokt door iedereen die ik wilde zien en iedereen die mij graag zag. Ik kwam af en toe zonder het aan te kondigen een weekje naar ‘huis’ en besloot dan pas met wie ik contact opnam. Dat was in de tijd van het vaste telefoontoestel en verder niets. Kon dus ook heel makkelijk, liet nergens digitale sporen na.
Ik heb een staycation en ben ook de sociale batterij aan het opladen. Veel vriendinnen zie ik slechts een of twee keer per jaar, allemaal druk druk druk, maar ook vaak geen zin (ik dan) om mijn weekenden vol te proppen met sociaal zijn na een lange werkweek. En ja, dan laat ik de financiële teugels ook los want geen zin om met een pakje zelfgemaakte boterhammen op een bankje te gaan zitten. Dus wat vaker een lunch buiten de deur en ‘s middags een terrasje. Fijne tijd in Nederland Firista!
Oh ja, die vele vakanties als je in het onderwijs zit, heerlijk. Meerdere staycations per jaar, EN nog een keer naar het buitenland ook als je wilt. Heb toevallig gisteren wel met een bammetje op een bankje in de duinen gezeten. En daarna nog een klein hapje aan het strand. Moet misschien nog even wennen aan die teugels loslaten 🙂 Fijne staycation!
💕